AN TRÍU DOMHNACH DEN CHÁISC B
Sliocht
as Gníomhartha na nAspal – 3:13-15, 17-19
Dúirt Peadar leis na
daoine, ‘Dia Abraham, Dia Isaac agus Dia Jacob, Dia ár sinsir, thug sé glóire
dá Mhac Íosa, an té a thug sibh-se suas agus a shéan sibh os comhair Phíoláit,
cé go raibh sé ar intinn aigesean é scaoileadh saor. Ach shéan sibh an Té a bhí Naofa agus Ceart,
agus d’iarr sibh fear a bhí ina dhúnmharfóir a thabhairt daoibh, agus mharaigh
sibh Údar na beatha, an té a thóg Dia ó mhairbh. Is fianaisithe muide ar an méid sin. Agus anois, a chairde, tá fhios agam nár
thuig sibh céard a bhí sibh ag déanamh, ná an dream a bhí os bhur gcionn ach an
oiread. Sin mar a thug Dia isteach fíor
an méid a bhí ráite aige roimh ré trí na fáithe, go bhfulaingeodh a
Chríost. Déanaigí aithrí, mar sin, agus
iompaigí go dtí Dia le go nglanfar amach bhur bpeacaí.
Sin é Briathar Dé.
Sliocht
as céad litir N. Eoin 2:1-5
Tá mé á scríobh
seo chugaibh, a chlann, le nach ndéanfaidh sibh peaca. Ach más i ndán is go ndéanfaidh aonduine
peaca, tá aturnae againn leis an Athair, Íosa Críost, an té atá cóir. Sé fhéin an íobairt a thugann cúiteamh inár
bpeacaí, agus ní h-iad ár bpeacaí sinne amháin ach peacaí an tsaoil
uileag. Anois, féadfaidh muid bheith
cinnte
go bhfuil eolas againn air má choinníonn muid a
chuid aitheanta. Aonduine a bhíonn ag
rá, ‘Tá eolas curtha agam air’, ach nach gcoinníonn a chuid aitheanta, is
bréagadóir é, agus níl an fhírinne ina leithéid de dhuine. Ach aonduine a dhéanann a chomhairle, go
deimhin tá grá Dé go h-uile is go h-iomlán sa duine sin.
Sin é Briathar Dé.
Sliocht
as an Soiscéal naofa de réir N. Lúcás – 24:35-48
D’inis na deisceabail
faoin ar tharla ar an mbealach, agus faoin gcaoi ar aithnigh siad é i mbriseadh
an aráin. Bhí siad fós ag caint faoi seo
nuair a sheas Íosa é fhéin ina measc agus dúirt sé leo, ‘Síocháin daoibh.’ Baineadh geit astu agus bhíodar líonraí leis
an bhfaitíos, agus iad ag ceapadh gur taibhse a bhí siad ag feiceáil. Dúirt sé leo, ‘Tuige a bhfuil faitíos oraibh,
agus tuige an bhfuil amhras ag teacht oraibh in bhur gcroí? Breathnaigí ar mo lámha agus ar mo chosa;
nach bhfeiceann sibh gur mé fhéin atá ann?
Teagmhaigí liom go bhfeicfidh sibh; mar ní bhíonn feoil agus cnámha ar
thaibhse mar atá orm-sa.’ Agus nuair a
bhí sin ráite aige, spáin sé a lámha agus a chosa dóibh. Ó bhíodar gan é a chreidiúint le teann
ríméid, agus fós ag cuimhniú, dúirt sé leo, ‘Bhfuil aon bhlas anseo agaibh a
d’íosfaí?’ Thug siad píosa d’iasc rósta
dó, agus thóg sé é agus d’ith sé os a gcomhair é. Ansin dúirt sé leo, ‘Seo é a bhí mé ag rá
libh nuair a bhí mé fós in éindigh libh, go gcaithfeadh chuile shórt a bhí
scríofa fúm i ndlí Mhaois, sna fáithe agus sna sailm teacht isteach fíor.’ Ansin d’oscail sé a n-intinn leis na
scríbhinní naofa a thuiscint, agus dúirt sé leo, ‘Is amhlaidh atá sé scríofa,
go bhfulaingeodh an Críost, agus go n-éireodh sé ó mhairbh ar an tríú lá, agus
go mbeadh aithrí agus maiteanas peacaí á fhuagairt ina ainm do na náisiúin
uileag, ag tosaigh i Jerusalem. Is
fianaisithe sibh-se air seo.’
Soisceál
Dé.
